Κείμενο:

Μια άγνωστη μάχη έλαβε χώρα στις 22 Οκτωβρίου 1798
στην περιοχή της Πρέβεζας στην αρχαία Νικόπολη 23 χρόνια πριν την Επανάσταση
του 1821 και 24 χρόνια πριν την μάχη του Πέτα.

Στην υπόψη μάχη συμμετείχαν από την μία πλευρά στρατιωτικό τμήμα του
Γαλλικού στρατού των Ναπολεόντειων χρόνων και δυνάμεις Ελλήνων  και από την άλλη δυνάμεις τουρκοαλαβανών του τότε ημιανεξάρτητου Αλί
Πασά.

Στις 17 Οκτωβρίου του 1797 ο Ναπολέοντας Βοναπάρτης
με την συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο κατέλυσε την Γαήνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας με συνέπεια όλες
οι κτήσεις της να  περιέλθουν στην κυριαρχία
της Γαλλίας. Στις κτήσεις αυτές περιλαμβάνονταν και οι κτήσεις στην περιοχή της
Ηπείρου μεταξύ των οποίων ήταν και η Πρέβεζα.

Με την εναλλαγή της κυριαρχίας στην πόλη της Πρέβεζας
εγκαταστάθηκε γαλλικό στρατιωτικό τμήμα με επικεφαλής τον στρατηγό Ζαν ντε λα
Σαλσέτ αποτελούμενο από 280 γρεναδιέρους. Η είσοδος του γαλλικού στρατιωτικού
τμήματος έγινε με την θερμή υποδοχή του ελληνικού στοιχείου της πόλης.

Αρχικά οι σχέσεις μεταξύ των Γάλλων και του Αλί
Πασά ήταν καλές. Το κλίμα άρχισε να μεταστρέφεται μετά την επίθεση του
Ναπολέοντα στην Αίγυπτο και μετά την ήττα των Γαλλικών ναυτικών δυνάμεων στην
ναυμαχία του Αβουκίρ (1^η Αυγούστου 1798). Μετά τα υπόψη γεγονότα ο
Αλί Πασάς στράφηκε εναντίων των Γάλλων τασσόμενος με το μέρος του τότε σουλτάνου
Σελίμ Γ’. 

Την περίοδο εκείνη ο Αλί Πασάς ζήτησε την παράδοση
όλων των Γαλλικών Κτήσεων στην περιοχή Της Ηπείρου (Βουθρωτό, Πάργα, Πρέβεζα,
Άρτα) καθώς και των νήσων Λευκάδας και Κέρκυρας. Σαν μέτρο πίεσης ο Αλί Πασάς
συνέλαβε δυο Γάλους αξιωματικούς τους οποίους φυλάκισε στα Ιωάννινα ενώ παράλληλα
ξεκίνησε τις στρατιωτικές ετοιμασίες για την διενέργεια επιχειρήσεων για την
κατάληψη των γαλλικών κτήσεων της περιοχής της Ηπείρου.

Οι Γάλλοι από την πλευρά τους πληροφορούμενοι τις κινήσεις
του Αλί Πασά, με τις δυνάμεις που διέθεταν και με τη βοήθεια ενός σώματος 200 Πρεβεζιάνων
πολιτοφυλάκων με επικεφαλής τον  Παναγιώτη
Τσαρλαμπά παππού του Οδυσσέα Ανδρούτσου, ξεκίνησαν την κατασκευή οχυρωματικών
έργων στον ισθμό κοντά στην αρχαία Νικόπολη για να προστατεύσουν την Πρέβεζα.
Κατά την διαδικασία της κατασκευής των έργων οχυρώσεως υπήρξε διαφωνία ως προς
το είδος των έργων που θα κατασκευαζόταν δηλαδή εάν οι οχυρώσεις θα είναι
υπέργειες, δηλαδή ξύλινοι πύργοι, ή επίγειες, δηλαδή χαρακώματα.

 Προς βοήθεια
των ελληνογαλλικών δυνάμεων συνέτρεξαν δύναμη 60 Σουλιωτών με επικεφαλής τον καπετάν
Χρηστάκη. Ως προς τον επικεφαλής των Σουλιωτών υπάρχουν πηγές που αναφέρουν
΄ότι ήταν ο Μάρκος Μπότσαρης ο οποίος την περίοδο εκείνη βρέθηκε τυχαία στην
Πρέβεζα

Στις 22 Οκτωβρίου 1798 οι δυνάμεις των τουρκοαλβανών
 του Αλί Πασά αποτελούμενες από 4.000
πεζούς και 3.000 ιππείς και επικεφαλής τον γιο του Αλί Πασά τον  Μουχτάρ έφτασαν στην περιοχή , Ο στρατηγός Λα Σαλσέτ έσπευσε να
οργανώσει την άμυνα με τις προαναφερόμενες δυνάμεις στην θέση Μάζωμα Πρέβεζας .

Κατά την εξέλιξη της μάχης οι Γάλλοι γρεναδιέροι,
που ανέλαβαν κυρίως το βάρος της μάχης, κατόρθωσαν να αποκρούσουν τις επιθέσεις
των Τουρκοαλβανών, αλλά μπροστά στην αριθμητική υπέροχή των αντιπάλων,
υποχώρησαν προς τα ερείπια της Νικόπολης. Στην μάχη που επακολούθησε οι Γάλλοι
πολέμησαν γενναία, αλλά οι περισσότεροι έπεσαν στο πεδίο της μάχης.

Από την ανεπιτυχή μάχη της Νικοπόλεως γλίτωσε ένα
τμήμα των Σουλιωτών ενώ από τις γαλλικές δυνάμεις απέμειναν ζωντανοί και
πιάστηκαν αιχμάλωτοι ήταν εννέα γρεναδιέροι μαζί με τον στρατηγό Λα Σαλσέτ και τον
λοχαγό Τισό.

Μετά την μάχη της Νικοπόλεως ακολούθησε ο γνωστός χαλασμός
της Πρέβεζας. Δυνάμεις των Τουρκοαλβανών  με επικεφαλής τον Μουχτάρ κατέλαβαν εύκολα την
πόλη της Πρέβεζας όπου προέβησαν σε βιαιότητες ενταντίον του πληθυσμού της πόλης
παραδίδοντας στην συνέχεια την πόλη της Πρέβεζας στις φλόγες. Χαρακτηριστικό των βιαιοτήτων
είναι το γεγονός ότι μετά την κατάληψη της Πρέβεζας ο Αλί Πασάς έδωσε την
εντολή να αποκεφαλιστούν όλοι οι κάτοικοι που είχαν συλληφθεί ως γαλλόφιλοι.

Μετά την κατάληψη της Πρέβεζας ακολούθησαν και οι
κατάληψη των υπολοίπων γαλλικών κτήσεων της Ηπείρου γεγονός που εδραίωσε την
κυριαρχία του Αλί πασά στην Ήπειρο έως το 1822 όπου και δολοφονήθηκε από τις τουρκικές
δυνάμεις.

Ο αιχμαλωτισθείς στρατηγός Λα Σαλσέτ οδηγήθηκε
αρχικά στα Ιωάννινα και μεταφέρθηκε στην συνέχεια στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης  όπου και απελευθερώθηκε αργότερα. Εικάζεται
πως για την απελευθέρωση του Λα Σαλσέτ η μητέρα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη
προσέφερε ως αντάλλαγμα στον σουλτάνο το διαμάντι που φορούσε η Μαρία Αντουανέτα
και φυλάσσεται στο παλάτι-μουσείο του Τοπκαπί στην Κωνσταντινούπολη. Το 1831 ο
τότε βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ο 18^ος ανακήρυξε τον Λα Σαλσέτ.
Ο στρατηγός Λα Σαλσέτ απεβίωσε το 1834.

Η πόλη την Πρέβεζας μετά την κατάληψή της από τους τουρκοαλαβανούς
η πόλη παρέμεινε υπό την κυριαρχία του Αλί Πασσά έως το 1822 όπου και πέρασε
στην κυριαρχία του τότε σουλτάνου για να απελευθερωθεί στις 12 Οκτωβρίου 1912
από τον Ελληνικό Στρατό κατά την διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου

 

---