Άρθρο του Δημητρίου Τραπεζιώτη, Προέδρου του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Έρευνας και Μελέτης Θουκυδίδης.
4 Ιουλίου του 2004 Πορτογαλία, Στάδιο Ντα Λουζ στην Λισαβώνα, ο μεγάλος τελικός του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου (Euro) 2004 ανάμεσα στις εθνικές ομάδες της “οικοδέσποινας” Πορτογαλίας και της Ελλάδας.
Είναι η στιγμή που η πραγματικότητα ξεπερνά την φαντασία. Η Εθνική Ομάδα ποδοσφαίρου της Ελλάδας μετά από μια εκπληκτική πορεία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (Euro) 2004, με γκολ του Άγγελου Χαριστέα επικρατεί στον τελικό επί της «οικοδέσποινας» Πορτογαλίας. Μια χώρα ξεχνώντας τις σκοτούρες τις καθημερινότητας ξεχύνεται στους δρόμους και πανηγυρίζει.
Τι ακολούθησε μετά για το Ελληνικό Ποδόσφαιρο; Εν αντιθέσει με το EuroBasket του 1987, που η Ελληνική Καλαθοσφαίριση απογειώθηκε, το Ελληνικό Ποδόσφαιρο εξακολούθησε και εξακολουθεί να παραμένει μέχρι σήμερα εγκλωβισμένο στις αγκυλώσεις και κακοδαιμονίες. Θα λέγαμε ότι μια μεγάλη ευκαιρία για το Ελληνικό Ποδόσφαιρο χάθηκε.
Για την σημερινή ημέρα κρατάμε στην μνήμη μας , τον Ζαγοράκη, τον Δέλλα, τον Χαριστέα, τον Μπασινά, τον Νικολαΐδη, τον Νικοπολίδη και τα άλλα παιδιά που ένωσαν μια ολόκληρη χώρα σε στιγμές χαράς και υπερηφάνειας, ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.
Θα ήταν μέγιστη παράλειψη να μην πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον τότε Ομοσπονδιακό Προπονητή της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου κ. Όττο Ρεχάγκελ
