Το παρόν κείμενο δημοσιεύεται κατόπιν αποφάσεως του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Έρευνας και Μελέτης Θουκυδίδης
Η ανάρτηση της ελληνικής σημαίας στο μπαλκόνι δεν είναι μια απλή χειρονομία, αλλά μια στιγμή εσωτερικής σύνδεσης με τη ψυχή μας. Το μπλε και το λευκό της δεν είναι μόνο χρώματα, αλλά ανάσες ιστορίας. Είναι οι φωνές εκείνων που αγωνίστηκαν, τα βλέμματα όσων ονειρεύτηκαν μια ελεύθερη πατρίδα. Όταν η σημαία κυματίζει, θυμίζει σε κάθε Έλληνα ότι η ιστορία δεν είναι μακρινή κατοικεί δίπλα μας, στα σπίτια μας, στις καρδιές μας. Η ανάρτησή της είναι ένας σιωπηλός όρκος πως ό,τι παραλάβαμε με αίμα και θυσία, έχουμε χρέος να το κρατήσουμε με τιμή και σεβασμό.
Τις ημέρες των εθνικών επετείων, το κάθε μπαλκόνι μετατρέπεται σε μικρό βήμα της πατρίδας. Εκεί, ανάμεσα στις γλάστρες και το φως του πρωινού, μια σημαία που ανεμίζει ενώνει τους ανθρώπους πέρα από ιδεολογίες, ηλικίες και εποχές. Δεν πρόκειται για επίδειξη πατριωτισμού, αλλά για έκφραση μιας ήσυχης περηφάνειας — της συνείδησης ότι ανήκουμε σε μια αδιάσπαστη αλυσίδα που ξεκινά από το παρελθόν και συνεχίζεται μέσα μας. Η σημαία στο μπαλκόνι δεν στολίζει το σπίτι· φωτίζει την ψυχή.
