Το 1915, εν μέσω εξέλιξης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (Π.Π.), βρίσκεται έμπροσθεν του ολέθριου Εθνικού Διχασμού. Αιτία του Εθνικού Διχασμού ήταν, η στάση της χώρας έναντι του Α' Π.Π. , με τον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο να είναι υπέρ της εισόδου της Ελλάδας στον εν λόγω πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ και τον Βασιλιά Κωνσταντίνο να είναι υπέρ της τηρήσεως στάσης ουδετερότητας.
Η προαναφερόμενη διαφωνία θα φέρει τους δύο άνδρες σε σφοδρή σύγκρουση μεταξύ τους. Μετά την δεύτερη αποπομπή του Ελευθέριου Βενιζέλου από την πρωθυπουργία, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, δίνει στις 22 Σεπτεμβρίου 1915 εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως στον μετριοπαθή αντιβενιζελικό διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Ανδρέα Ζαΐμη. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1915, οι πρώην πρωθυπουργοί Ράλλης, Θεοτόκης, Δραγούμης και Γούναρης με την συμμετοχή, των αρχηγών Στρατού και Ναυτικού Γιαννακίτσα και Κουντουριώτη (μετέπειτα Πρόεδρο της Δημοκρατίας), σχηματίζουν κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Ζαΐμη. Η υπόψη κυβέρνηση θα παραμείνει έως της 22 Οκτωβρίου 1915. Η κυβέρνηση Ζαΐμη έλαβε αρχικά την ανοχή του Κόμματος των Φιλελευθέρων. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος προέβει σε αυτή την ενέργεια κρίνοντας ότι, η βουλγαρική εισβολή στην Σερβία θα οδηγούσε την Ελλάδα (έστω και αναγκαστικά) στο να εισέλθει στον Α' Π.Π. στο πλευρό της Αντάντ. Στις 22 Οκτωβρίου 1915 ένα επεισόδιο του Υπουργού Στρατιωτικών κ. Γιαννάκιτσα με βουλευτή  των Φιλελευθέρων θα οδηγήσει το κόμμα των Φιλελευθέρων να καταψηφίσει την κυβέρνηση Ζαΐμη (147 κατά, 114 υπέρ) στην συνεδρίαση της βουλής που έλαβε χώρα την ίδια ημέρα. 
Στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο (Π.Π.) διαμορφώθηκαν δυο αντίπαλα στρατόπεδα. Το στρατόπεδο της Αντάντ (Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Η.Π.Α., Ρωσία, Ιταλία, Ελλάδα και Σερβία) και το στρατόπεδο των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστορουγγρική Αυτοκρατορία, Βουλγαρία και η τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία). Στις 28 Ιουνίου 1914 δολοφονείται στο Σεράγεβο ο αρχιδούκας διάδοχος του θρόνου της Αυστοροουγγρικής Αυτοκρατορίας Φραγκίσκος Φερδινάρδος από τον σερβοβόσνιο φοιτητή Γκαβρίλο Πρίντσιπ. Στις 28 Ιουλίου 1914 η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία κηρύσσει τον πόλεμο στην Σερβία. Η Γερμανία τίθενται στο πλευρό της Αυστορουγγαρίας. Στρατιωτικές δυνάμεις των υπόψη χωρών επιτίθενται στην Σερβία από τον Βορά όπου και καταφέρνουν να σπάσουν την γραμμή άμυνας των Σέρβων. Στις με 4 Οκτωβρίου 1915 η Βουλγαρία εισβάλει στην Σερβία από τα ανατολικά. Μπροστά στο γεγονός αυτό, η Μεγάλη Βρετανία, την ίδια ημέρα κατέθεσε πρόταση προς την Ελλάδα, να εισέλθει στο πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ με αντάλλαγμα την παραχώρηση της Κύπρου. Σύμφωνα με την βρετανική πρόταση, η παραχώρηση θα γίνονταν την αμέσως επόμενη της εισόδου της Ελλάδας στο πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ.  Ο τότε πρωθυπουργός της χώρα Ανδρέας Ζαΐμης, κατά εντολή του βασιλιά Κωνσταντίνου δίνει στους βρετανούς στις 8 Οκτωβρίου 1915 αρνητική απάντηση δηλώνοντας ότι η Ελλάδα εμμένει στην στάση ουδετερότητας. Την ίδια περίοδο που διεξάγονταν οι εν λόγω διαβουλεύσεις βρετανικά και γαλλικά στρατεύματα είχαν αποβιβαστεί στην Θεσσαλονίκη.
Η περίοδος που ακολούθησε ήταν εξαιρετικά ασταθής. Πρωθυπουργοί σχηματίζοντας βραχύβιες κυβερνήσεις εναλλάσσονταν στην εξουσία, Οι Φιλελεύθεροι διοργανώνανε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας υπέρ της συμμετοχής της Ελλάδας στο Α' Π.Π. στο πλευρό της Αντάντ. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος κατήγγειλε τον Βασιλιά από την Θεσσαλονίκη. Η χώρα πλέον είχε εισέλθει στην δίνει του Εθνικού Διχασμού. Το 1917, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος εκθρονίζεται και νέος βασιλιάς αναλαμβάνει ο δευτερότοκος γιός του Κωνσταντίνου, Αλέξανδρος ο οποίος τυγχάνει  της αποδοχής τόσο του Ελευθερίου Βενιζέλου όσο της Μεγάλης Βρετανίας και Γαλλίας. Η Ελλάδα εγκαταλείπει την ουδετερότητα και εισέρχεται στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ.
Χάθηκε για τον Ελληνισμό και την Κύπρο άραγε μεγάλη ευκαιρία  στις 4 Οκτωβρίου 1915; Στην περίπτωση αποδοχής της υπόψη βρετανικής πρότασης με την ενδεχόμενη αποδοχή αυτής από την κυβέρνηση Ζαΐμη, η Ελλάδα θα απέφευγε τον ολέθριο Εθνικό Διχασμό και ομονοούσα θα εισερχόντανε στον Α' Π.Π. στο πλευρό της Αντάντ. Το γεγονός αυτό θα ισχυροποιούσε την θέση της Ελλάδα στις μετέπειτα εξελίξεις.
Ως προς την παραχώρηση της Κύπρου το εύρος και το καθεστώς παραχώρησης θα εξαρτιόνταν από τον βαθμό επικυριαρχίας που επιθυμούσε να διατηρήσει η Μεγάλη Βρετανία επί της Κύπρου. Το μόνο σίγουρο είναι πως ακόμα και αν ολοκληρώνονταν η παραχώρηση της Κύπρου στην Ελλάδα, η Μεγάλη Βρετανία θα διατηρούσε (λόγω υψηλής γεωπολιτικής θέσης της Μεγαλοννήσου) στρατιωτική παρουσία και δη ισχυρή.